Kötü Duygudan Kaçma

KÖTÜ DUYGUDAN KAÇMAK

            Bazen bazı duygular bize o kadar zor ve hissedilmemesi gereken şeylermiş gibi gelir ki, o an hissettiğimiz o duyguyu yok saymaya; sanki o hiç var olmamış gibi davranmaya devam ederiz ve onu yok sayarız. Biz onu yok saydıkça, görmemeye çalıştıkça o da kendini ilgi çekmeye çalışan bir çocuk gibi duvarlara vurarak, ses yaparak ‘ben buradayım’ diye çığlıklar atarak göstermeye başlar. İşte bazı anlarda "şu an kendimi kötü hissediyorum. Şu an moralim çok bozuk ama ortada hiçbir sebep yok. Yani üzülecek hiçbir şey yaşamadım ama şu an kendimi üzgün hissediyorum” ya da “aslında burada hiç sinirleneceğim bir şey yoktu ama ben niye bu kadar öfkelendim" diye anlayamadığımız, anlamlandıramadığımız duygular olarak sonradan kendini ortaya çıkartır. Aslında duyguların hepsi iyisiyle kötüsüyle bizim içindir.

            Duygularımızı ‘yerinde ve yeterince’ yaşamamız gerekir. Duygularımızı bir misafir gibi gördüğümüzde o zaman daha sağlıklı bir ilişki kurabiliriz. Hissettiğimiz duyguyu kapınızı çalan bir misafir gibi düşünün. Kapıyı açtınız, içeriye buyur ettiniz onu yedirdiniz içirdiniz ve sonrasında artık akşam oldu ve o duyguyu tıpkı misafirin kendi evine dönmesi gerektiği gibi tam o noktada tekrar kapıyı açıp göndermemiz, uğurlamamız gerekir. Bu durumu duygularımızla bağdaştırabiliriz. Örneğin; öfke duygusu, üzüntü duygusu, stres duygusu olabilir. Hangi duygu olursa olsun o duygu geldiği zaman gelen duyguyu hissedip varlığını kabul edip "evet ben şu an üzgünüm", "evet ben şu an kendimi mutsuz hissediyorum" deyip o mutsuzluğu nasıl yaşamak gerekiyorsa yaşayıp dışarıya aktarmak, ifade etmek gerekir. O üzüntü veya öfkeyi -hangi duygu ise- yaşadıktan sonra uğurlayıp göndermek gerekir. Bazen bu kötü duygulara o kadar tahammül edemiyoruz ki yaşantılamamız gereken birçok şeyden bizi geri tutuyor. Böyle noktalarda duygularımızın varlığını kabul edip, onları hissedip yaşayıp ve kendimizden gönderdiğimizde kurduğumuz ilişkiler daha sağlıklı oluyor.

PSİKOLOJİK DANIŞMAN BETÜL MATUR