Mükemmel Değil Yerinde Yeterince Ebeveynlik

Annelik kavramı tüm toplumlarda çok önemli ve değer verilen bir kavramdır. Ancak bu kavram bizim topluluğumuzda çok daha ayrı bir değere ve öneme sahiptir. Bebek anne rahmine düştüğü andan itibaren annesi ve onun arasında özel bir bağ olur ve artık anneler için dünyadaki en önemli şey çocuklarıdır. Annesi onun en sağlıklı bir şekilde dünyaya gelmesi için büyük bir çaba ve dikkat içine girer. Aynı zamanda tam da bu dönemlerde ebeveynler, özellikle anneler nasıl bir ebeveyn, anne olacakları konusunda hayallere dalar ve kafalarındaki olması gereken ebeveyni tasarlarlar. Bu kafalarda tasarlanan ebeveyn çoğu zaman harika, mükemmel, çocuğun sarıp sarmalayan, yemeyip yediren, içmeyip içiren ebeveyn tasarımları olmaktadır. Çocuk doğduktan sonra ise artık çocuk ve anne ayrı bireyler gibi değil de tek bir bireymiş gibi hareket ederler ve birbirlerini etkilerler. Ta ki çocuk yavaş yavaş kendini fark etmeye, emeklemeye başlayana kadar. Bu zamandan sonra çocuk doğuştan getirdiği potansiyelini ortaya koymaya ve özerk davranışlar sergilemeye başlar. Tam olarak burada ebeveynlerin kafasındaki mükemmel olan ebeveyn tasarımı devreye girer ve çocuğun doğuştan getirdiği potansiyeline bir ket vurma yaşatabilir.  Mükemmel anneler, bu ket vurmayı sürekli çocuğun yanında olarak, sandalyeye çıkmaya çalışan çocuğu direkt kendi çıkararak, yemek yemeye çalışan çocuğun yemeğini kendi yedirerek vb. davranışlar ile çocuğun yaşamda tek başına var olma denemelerini istemeyerek de olsa ketler.  Burada tabi ki anneleri de anlamak gerekir, çocukları onlar için çok önemli ve yaşamda çocuklarının herhangi bir zorluk yaşaması anneler için üzücü ve zorlayıcı olur bu yüzden sürekli çocuklarının yanlarında olmak ve çocuklarının karşılaştıkları sorunları çözmek istemeleri oldukça doğal bir süreçtir.  Annelerin bu süreçte kafalarında ki mükemmel annelik kavramı yerine, yerinde ve yeterince iyi annelik kavramını esas almalarını çocuklarının ruhsal gelişimi ve kendileri için çok daha iyi olacaktır. Yerinde yeterince iyi anneyi kısaca anlatmak gerekirse, bu anneler sevecen, ulaşılabilir ve sürekli olarak canlıdırlar yani çocuklarının duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarına karşılık verirler ve çocuklarının kendilerine ihtiyaç duyduklarında çocuklarının yanlarında olurlar. Bunu yaparken de çocuğun anneye ihtiyaç duymadığı, kendisinin potansiyeli üzerinde çalıştığı zamanlarda ise geri çekilirler ve çocuğun bu potansiyelini ortaya çıkarmasını sağlarlar. Çocuğun ihtiyaç duyduğu şey kendisine mükemmel annelik yapacak bir anne değildir; kendisine karşı yerinde ve yeterince iyi olabilecek bir annedir. Yerinde yeterince iyi annelerin temel amacı çocuğun doğuştan getirdiği potansiyelini ortaya çıkarmasını sağlamaktır. Mükemmel anne olmaya çalışmak çocuğu zorladığı gibi çoğu zaman anneleri de zorlar. Çünkü hayatın belli bir alanında sürekli olarak mükemmel olmaya çalışmak insanı yoran ve birey üzerinde baskı yaratan bir durumdur.  Yani bu durumdan çocuklar kadar annelerde zarar görürler.  Mükemmelliyetçi anneler tarafından yetiştirilmiş çocuklar yaşamda bir başkasına bağımlı olabilirler, bir başkası olmadan karar almada zorlanabilirler. Çünkü bu zamana kadar kendisi adına birçok karar ve davranış anneleri tarafından yapılmıştır ve tek başına bir şeyler yapmak bu tarz yetiştirilmiş çocuklar adına zorlayıcı olabilir. Yerinde ve yeterince iyi ebeveynlik mantığıyla yetiştirilmiş çocuklar ise yaşamda sorumluluk ve karar alır ve bu kararlarının getirdiği sonuçlara da göğüs gerebilir yani yaşamda var olmak için bir başkasına ihtiyaç duymaz ta ki annesine de gerektiğinde ihtiyaç duymadığı gibi.